علامه جوادی آملی ( حفظه الله تعالی ) می فرمایند :

کسی که جز حلال نمی خورد و جز به حلال نمی اندیشد حتما ً از عبادت لذت می برد .

چنان که انسان گرفتار سرما خوردگی و گرفتگی بینی از بوی خوش لذت نمی برد و ... انسان گنهکار نیز از عبادت لذت نمی برد . فطرت شفاف و شکوفا شده از عبادت لذت می برد .
کسی که در خارج از عبادت محوریت همه امورش خدای رحمان باشد مسلما ً در حین انجام عبادت بهترین حال را دارد .

به هر میزان که انسان از معاصی اجتناب کند مسلما ً بهتر می تواند عظمت خالق و معبود خویش را درک کرده و از هم صحبتی با او لذت ببرد .

اگر انسان اهل مراقبه باشد احوال قبل و بعد از عبادت را مراقبت و مواظبت نماید , به طور قطع از عبادت حظ و بهره خواهد برد .
اگر بخواهیم کامل شویم چاره ای جز تهذیب روح نیست و تهذیب روح راه ندادن بیگانه به حریم دل است وقتی هر گونه , سخنی را می گوییم به هر جایی نگاه کرده به هر چیزی گوش فرا می دهیم هر غذایی را خورده و .... بدانیم که بیگانه را در دل خود جای داده ایم.

علامه جوادی آملی / تفسیر موضوعی قرآن کریم / ج 10 / ص 59